به گزارش سینماپرس، روزنامه اصلاح طلب «شرق» در واکنش به ماجراهای اخیر خانه سینما نوشت: این روزها خبرهایی که از «خانه سینما» به گوش می‌رسد، چندان خوشایند نیست! پاسخ‌گونبودن از یک سو و نامه‌نگاری‌هایی علیه هیئت‌مدیره این خانه از سوی دیگر، گواه تشنجی است که ساختار خانه را فراگرفته و قطعا تبعات خوبی نخواهد داشت!
اگر مهم‌ترین مشکل امروز جامعه ایران را شیوع ویروس «کرونا» بدانیم، قطعا جامعه اصناف سینمایی ایران که بخش عظیمی از فعالان سینما را تحت پوشش خود قرار داده، در این روزها در کنار مردم با چنین معضلی در حال دست‌وپنجه نرم‌کردن است. با این نگاه یکی از فعالیت‌های قابل دفاع اصناف سینمایی، تشکیل «کارگروه کرونای خانه سینما» بود که دائم پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی را که به پروتکل‌های بهداشتی تمکین نمی‌کردند و همچنان روند تولید را ادامه می‌دادند، رصد می‌کرد و نتیجه این پیگیری‌ها، اطلاع‌رسانی به‌موقع و رسانه‌ای‌کردن خبرها باعث شد برخی از پروژه‌های سینمایی موظف به پاسخ‌گویی و توقف کار شوند؛ اما در نهایت ناباوری در اوایل این هفته با بیانیه‌ای مواجه شدیم که خبر از انحلال این کارگروه می‌داد. نکته مبهم و تأسف‌برانگیز در متن بیانیه دلیل این انحلال را ناهماهنگی در «هیئت‌مدیره خانه سینما» نام برده بود که مخاطب را با «چرایی و به چه علت» بزرگ مواجه می‌کند.
کارگروه کرونای خانه سینما که با همت پنج تشکل سینمایی راه افتاده بود، آنها با نوشتن اطلاعیه‌ای عنوان کردند که برخی از اعضای هیئت‌مدیره خانه سینما سعی در دخالت و موازی‌کاری در برنامه‌های این کارگروه داشتند. در این متن آمده است: «همان‌طورکه اطلاع دارید کارگروه کرونای خانه سینما هم‌زمان با شروع بحران کرونا به پیشنهاد انجمن برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان و به‌عنوان نخستین کارگروه قبل از همه ستادها و کارگروه‌ها و نیز کارگروه کرونای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به شکلی مستقل با حضور چند صنف سینمایی آغاز به کار کرد. این کارگروه از همان ابتدا با رصدکردن پروژه‌ها به نحوی شایسته و ارتباطی تنگاتنگ پلی شد بین فیلم‌ها و مراجع تصمیم‌گیر و در این مدت کوتاه دستاوردهای صنفی و حقوقی بزرگی داشت، اما هم‌اکنون باید انحلال آن را اعلام کنیم. دلیل اصلی این تصمیم عدم هماهنگی هیئت‌مدیره خانه سینما با کارگروه کرونای خانه سینما و موازی‌کاری است. تصور ما بر این است که متأسفانه این‌گونه حرکات غیرصنفی می‌تواند بیشتر در جهت شیوع ویروس کرونا باشد تا در حکم مقابله با آن! کارگروه کرونای خانه سینما یک حرکت خودجوش صنفی، مستقل از درون خانه سینماست که خوشبختانه در دایره خودی‌ها و معتمدین سازمان سینمایی نبوده و نیست و شاید به‌همین‌دلیل است که نتوانستند استقلال آن را تحمل کنند. لذا علی‌رغم عزم جدی و برنامه‌های دقیق این کارگروه برای ایام کرونا و پساکرونا و با وجود تمامی فشارها، سنگ‌اندازی‌ها، موازی‌کاری‌ها و...، تا این لحظه با افتخار توانستیم در کارگروه کرونا از سلامت خانواده سینما حمایت و مراقبت کنیم و درحال‌حاضر چاره‌ای جز انحلال نداریم. ما همچنان پیگیر مطالبات صنفی خود در این زمینه هستیم، ولی بدیهی است از این پس مسئولیت تمام اتفاقات و تصمیم‌گیری‌های حوزه کرونا بر عهده اعضای محترم هیئت‌مدیره است. کانون کارگردانان سینمای ایران/ انجمن مدیران تولید سینمای ایران/ انجمن برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان سینما/ انجمن دستیاران فیلم‌بردار سینما/ انجمن جلوه‌های ویژه میدانی».
با خواندن متن این بیانیه سؤال‌های متفاوتی به ذهن هر مخاطبی متبادر می‌شود که چرا در هیئت‌مدیره خانه سینما ناهماهنگی وجود دارد؟ علت این اختلافات درون‌گروهی چیست؟ به چه دلیل خانه سینمایی فعلی به پرمشکل‌ترین نهاد صنفی هنری تبدیل شده است؟
روزگاری رئیس هیئت‌مدیره این خانه زنده‌یاد سیف‌الله داد و مدیرعامل آن احمدرضا درویش بودند که با عملکرد آنها و هیئت‌مدیره وقت به قوی‌ترین تشکل صنفی تبدیل شده بودند؛ اما چرا خانه سینما این‌گونه تضعیف شده که حتی صنف‌های مهم سینما با هیئت‌مدیره آن زاویه پیدا کرده‌اند؟ و چرا...
رونق نامه‌نگاری‌ها
نامه‌نگاری سیدضیا هاشمی، رئیس هیئت‌مدیره جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما و محمدحسین فرحبخش خطاب به همایون اسعدیان، رئیس هیئت‌مدیره خانه سینما، تداعی‌کننده روزهای قبل از تعطیلی خانه سینماست! به‌طوری‌که این نگرانی را دامن می‌زند که دوباره بحث تعطیلی این خانه در درازمدت به جریان بیفتد! چون هنوز اهرم‌های موضوعی برای غلتیدن در این روند فرسایشی وجود دارد و نمی‌دانیم چرا اطلاع‌رسانی‌ها از سوی «خانه سینما» شفاف نیست. ضمن اینکه شایعه استعفای منوچهر شاهسوراری، مدیرعامل خانه سینما، به گوش می‌رسد؛ اما اطلاع‌رسانی رسمی دراین‌باره صورت نگرفته است!
داستان این نامه‌نگاری‌ها هم از گفت‌وگوی همایون اسعدیان با ایسنا شروع شد که در آن گفت‌وگو به مسئله کارت هدیه (عیدی‌ها) اشاره کرده بود. او درباره حاشیه‌های این «عیدی» و نیز تسهیلاتی که با ادامه‌داربودن روزهای کرونایی در اختیار اعضای خانه سینما قرار می‌گیرد، توضیحاتی
ارائه کرد.
شاید به نظر برسد که چنین نکته‌ای مهم نباشد؛ اما نباید فراموش کنیم که مهم‌ترین وظیفه خانه سینما، فراهم‌آوردن مسائل صنفی – رفاهی است. در پی این گفت‌وگو، سیدضیا هاشمی جوابیه‌ای در اختیار ایسنا قرار داد که در اینجا بخشی از آن آمده است: «با نگاهی به کارنامه عملکردی مدیران خانه سینما درمی‌یابیم متأسفانه امور رفاهی و حمایتی اعضا طی این سال‌ها در زمره ضعیف‌ترین عملکرد مدیران خانه قرار گرفته است. این نتیجه مبین ناتوانی مدیران خانه سینما در جذب حمایت‌های مالی نبوده و اتفاقا در این بخش بسیار خوش درخشیده‌اند؛ اما سؤال اینجاست با این اقبال چرا ضعیف‌ترین عملکرد آنها بخش رفاهی اعضا بوده که از قضا مکررا مورد اعتراض اهالی سینما و رؤسای صنوف بوده است؟ آیا دلیل اصلی این نیست که آنها اساسا به مقوله رفاه عمومی و حمایت‌های مالی از اعضا باور نداشته و تکلیفی بر خود و خانه سینما متصور نیستند؟ کارنامه تصمیمات آنها، در دوراهی انتخاب هزینه برای تأمین مخارج برگزاری جشن‌ها و دورهمی‌های متعدد و یا در عوض توزیع بودجه آن بین اهالی سینما مبین کدام انتخاب است؟
در آن گذار که خانه سینما با قصور مدیران وقت و پیشین تعطیل شده بود، جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما از تمام اعتبار و ظرفیت خود بهره جست و نهایتا موفق به جذب حمایت مالی و تسهیلات بی‌سابقه‌ای از دولت نهم گردید؛ آنچه تأمین شد اعم از عیدی، حمایت ویژه ماه مبارک رمضان و همچنین تسهیلات بی‌نظیر بیمه فاخر طلایی را با سیاست توزیع برابر و بدون تبعیض؛ بالسویه به دفعات بین همه اعضای صنوف و دست‌اندرکاران سینما توسط ذی‌حسابی، امور مالی نهاد ریاست‌جمهوری و نمایندگان بیمه ایران توزیع نمود و آن را افتخاری صنفی برآمده از رویکردی تکلیف‌مدارانه قلمداد می‌کند. درحالی‌که دریافتی‌های میلیاردی خانه سینما تحت حمایت همان دولت نهم (در قالب اسپانسری) مصروف هزینه برای جشن خانه سینما و امثالهم شد که از شکوه برگزاری توسط زنده‌یاد سیف‌الله داد متأسفانه به جشن تولدی برای بازیگری بی‌کسوت تبدیل شد.
باید خاطرنشان کنیم مدیران خانه سینما در همین اندک توجه ظاهری به امور رفاهی، رویکرد جداسازی اعضا براساس وضعیت مالی را مبنا می‌دانند که این روش نه‌تنها مقرون به واقع نبوده که نتایج آن دارای ابهامات فراوانی نیز می‌باشد، تفکیک اعضا بر مبنای تمکن مالی به‌دلیل گمانه‌زنی‌بودن آنها، توهین آشکار به همکاران کم‌برخوردار و نادیده‌گرفتن همکارانی است که به نجابت صورت به سیلی سرخ نگه می‌دارند! که از قضا این عزیزان در این حرفه بسیار فراوان‌اند و به‌دلیل (در اغلب موارد) حاکمیت سلیقه و باند و دسته، همواره مورد بی‌مهری و ظلم قرار گرفته و می‌گیرند! نکته دیگر اینکه لفظ پرداخت و حمایت مالی تحت عنوان عیدی برخلاف نظر رئیس هیئت‌مدیره خانه سینما، نه‌تنها لفظی اشتباهی و توهین‌آمیز نیست، بلکه عیدی‌دادن و گرفتن در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما اتفاقا امری بسیار پسندیده و اخلاقی است؛ در عوض آنچه توهین‌آمیز و اشتباهی است، قشربندی و نگاه کارگری و از بالا به پایین به همکارانمان در صنوف سینمایی است که متأسفانه در همه شئون از هویت صنفی تا الخ تعمیم داده شده؛ به نظر می‌رسد اشتباهی نگاه بورژوازی طبقه ممتاز به طبقه کارگری است که در خانه سینما رسوخ کرده است و اشتباها با مخالف‌خوانی و افکاری تماما در خلاف ماهیت صنف و کار صنفی متأسفانه به هدایت هیئت‌مدیره خانه سینمایی قرار گرفتید که اقدامات ارزشمند یکی از صنوف خانه سینما در جذب تسهیلات از دولت را به‌جای تکریم، این‌چنین ... بدون منطق نقد می‌کنید. معیشت هنرمندان نجیب این مرزوبوم همچون دیگر هم‌وطنانمان سال‌هاست دستخوش ناامنی و بی‌ثباتی است؛ اما آنها صورت به سیلی سرخ نگه نداشته‌اند که به منت چیزکی دریافت کنند، آن‌هم به دست مبارک شما! بر مرکب شاهی و فئودالی صله و انعام که نمی‌دهید! از جیب مبارک هم که کسر نشده! از محل بیت‌المالی است که همه در آن سهیم‌اند و شما صرفا امانت‌دارید تا در عادلانه‌ترین شکل و در کمترین زمان ممکن تقدیم آنها کنید».
همچنین محمدحسین فرحبخش به رئیس هیئت‌مدیره خانه سینما نامه‌ای نوشت. در بخشی از این نامه آمده است: «آقای اسعدیان! شما اگر آلزایمر گرفته‌اید اما همه خوب یادشان هست این پول یا در واقع عیدی (یک سال ۳۰۰ هزار تومان و یک سال ۶۰۰ هزار تومان) در دورانی که دلار هزارو ۲۰۰ تومان بود و خانه سینما به علت بی‌کفایتی امثال شما بسته شده بود و کسی نبود نگران معیشت اهالی سینما باشد، با همت و پیگیری جامعه صنفی تهیه‌کنندگان و توسط نمایندگان دفتر رئیس‌جمهور محترم وقت، با ارائه کارت ملی و ثبت کدهای ملی به اعضای خانه سینما پرداخت شده و دیناری از آن در اختیار جامعه صنفی تهیه‌کنندگان قرار نگرفت که بخواهد در تقسیم آن دخالت کند. غیر از این هم در چند نوبت به مناسبت‌هایی بن کالا به اعضای خانه سینما داده شد که باز هم مسئول تقسیم آن نمایندگان دفتر ریاست‌جمهوری بودند و به علت تعطیلی خانه سینما، جامعه صنفی تهیه‌کنندگان فقط زحمت پیگیری و اقناع مسئولین برای تخصیص این کمک‌ها را به عهده داشت که اسناد همه این موارد، حتی نام و امضای دوستان سرشناس شما که از دریافت همین مبالغ اندک عیدی هم نگذشتند، موجود است. جالب است که الان پرداخت عیدی را در شأن سینماگران نمی‌دانید، ولی در آن دوران رفقای سرشناستان نفر اول دریافت عیدی بودند. حالا شما چه‌کاره‌ای که بگویی پرداخت عیدی در شأن اهالی سینما هست یا نه؟ اگر خودتان عرضه ندارید برای اعضای خانه سینما قدمی بردارید، با دروغ و فرافکنی اجر گذشتگان را ضایع نکنید».
ارسال نظر